بررسی رشد، محتوای رنگیزه ای، فتوسنتز و برون ریزش آمونیوم در سیانوباکتری leptolygbya sp.isc 25

نفتالن یکی از انواع ترکیبات نفتی و سمی است که خطرات زیادی را برای محیط زیست فراهم می کند. سیانوباکتریleptolyngbya به عنوان یک سیانوباکتری تحمل کننده و تجزیه کننده موثر هیدروکربن های آروماتیک که می توانند در محیط ایجاد سمیت کنند، شناخته شده است. به منظور بررسی پاسخ های فیزیولوژیک و قدرت تجزیه زیستی، سیانوباکتری leptolyngbya sp. isc 25 از مناطق آلوده نفتی برداشت و جداسازی گردید (نتایج حاصل از بررسی های مولکولی نشان داد که این سیانوباکتری همان leptolyngbya fragilis می باشد). پس از کشت مایع در محیط کشت bg11، این جلبک تحت تیمارهای مختلف (0، 05/0، 2/0، 4/0، 6/0 و 1درصد) از نفتالن، جهت بررسی پاسخ های فیزیولوژیک و 05/0 % نفتالن، جهت بررسی تجزیه زیستی، در محیط کشت فاقد کربن قرار گرفت. پاسخ های فیزیولوژیک از جمله بقاء، رنگیزه های فتوسنتزی، فتوسنتز و برون ریزش آمونیوم در فاز لگاریتمی رشد بررسی شد. بقاء از طریق جذب نوری در طول موج nm750 و فتوسنتز با کمک دستگاه اکسی ویو (oxyview) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میزان رنگیزه های فتوسنتزی با افزایش غلظت نفتالن در تیمارها روند کاهشی داشت و این کاهش در تیمارهای 6/0 و 1 % دارای سرعت بیشتری بود و در غلظت 1 %، میزان کلروفیل به نزدیک صفر رسید. محتوای فیکوبیلی پروتئین با افزایش غلظت نفتالن تا 2/0 % افزایش یافت و پس از آن به طرز قابل توجهی روند کاهشی پیدا کرد. مقایسه بقاء سیانوباکتری در روزهای مختلف نشان داد که در تیمارهای 05/0 و2/0 %، زی توده جلبک افزایش یافت ولی در تیمارهای 4/0، 6/0 و1 % این روند کاهشی بود. در تیمارهای 05/0 و2/0 %، گرچه روند افزایشی باقی ماند، ولی نسبت به شاهد سرعت کمتری نشان داد. میزان فتوسنتز و برون ریزش آمونیوم تحت کلیه تیمارها روند کاهشی نشان داد. اثر تجزیهکنندگی این سیانوباکتری روی نفتالن توسط آنالیز gc و gc/ms بررسی شد. نتایج gcحاصل از مقایسه نمونه مورد نظر با نمونه شاهد نشان داد که نفتالن توسط سیانوباکتری تجزیه شده است و نتایج حاصل از gc/ms، مواد حاصل از این تجزیه را شناسایی کرده است. بنابراین بطور کلی این سیانوباکتری می تواند غلظت های نفتالن با (05/0 و2/0 درصد) را تحمل کرده و غلظت های 6/0 و 1 % برای رشد این سیانوباکتری سمی می باشد. هم چنین این سیانوباکتری می تواند برای تجزیه زیستی آلودگی های ناشی از هیدروکربن های آروماتیک به کار برده شود.